روایت غیرخطی در «پروا» کارکرد محتوایی دارد
فیلم سینمایی «پروا» به کارگردانی مهران مهدویان و تهیه کنندگی محمدرضا مصباح از دوم شهریور ماه در قالب «سینمای دیگر» در پلتفرم فیلم‌نت عرضه شده است به همین بهانه یکی از گفتگوهای قدیمی سازنده این اثر سینمایی را پیرامون این فیلم بازنشر می‌کنیم. مهران مهدویان در این مصاحبه اشاراتی به نحوه روایت درام این فیلمنامه، چرایی تلخ بودن کلیت داستان و نحوه شخصیت پردازی کارکترهای این فیلمنامه کرده است.
به گزارش فیلم‌نت‌نیوز، مهران مهدویان، کارگردان فیلم سینمایی «پروا»،عنوان کرد: گروه هنر و تجربه تمام تلاش خود را برای اکران بهتر انجام می‌دهد اما متأسفانه تعداد سینماها و تعداد سانس‌های اکران فیلم بسیار محدود است. در شهر تهران تنها ۴ یا ۵ سینما هستند که فیلم‌های گروه هنر و تجربه را نمایش می‌دهند و این ارتباطی با گروه هنر و تجربه ندارد و باید سازمان سینمایی برای بهتر دیده شدن فیلم‌های مستقل و تجربی تمهیدی داشته باشد. در این شرایط کار ما برای جلب نظر مخاطب و بیشتر دیده شدن فیلم بسیار سخت است.
این کارگردان در پاسخ به پرسشی درباره انتخاب روایت غیرخطی فیلم «پروا» و الگو گرفتن از فیلمسازانی چون آلخاندرو گونزالز ایناریتو تاکید کرد: ایناریتو از فیلمسازان مورد علاقه من است و همیشه سینمای او را با اشتیاق دنبال کرده‌ام و فیلم‌هایش را بارها دیده‌ام. قطعاً از او در ساختار فیلمم الگو گرفته‌ام اما به هیچ‌وجه از او تقلید نکرده‌ام. روایت غیر خطی به طور کل برایم جذاب است اما انتخاب این فرم در فیلمنامه به این سبب است که «پروا» قصه یک شرایط بسیار آشفته را روایت می‌کند و در این فیلم می‌بینیم آدم‌ها در شرایطی آشفته مسیری را پیش می‌روند و فکر می‌کنم این ساختار روایت غیر خطی به ایجاد این محتوا نیز کمک می‌کند. در واقع انتخاب روایت غیر خطی صرفاً به دلیل علاقه‌ام به سینمای ایناریتو نبوده و کارکرد محتوایی نیز دارد.
مهدویان در پاسخ به پرسشی درباره پایان باز این فیلم سینمایی گفت: برخی بر این عقیده‌اند که «پروا» پایان باز دارد، در واقع تصویری که مخاطب در ابتدا از پایان فیلم می‌بیند می‌تواند این تصور را ایجاد کند که پایان باز است اما اینگونه نیست و ما نشانه‌هایی در فیلم قرار داده‌ایم که مخاطب با کمی دقت می‌تواند متوجه شود که در پایان فیلم چه اتفاقی رخ می‌دهد و فیلم چگونه به پایان می‌رسد. به همین دلیل باید بگویم که «پروا» پایان باز ندارد اما همه چیز هم روشن نیست و نیاز است که مخاطب کدهایی که در فیلم قرار داده شده را بررسی کند.
وی درباره قصه تلخ «پروا» عنوان کرد: این تلخی همیشه با من هست، فیلم قبلی من «اگزما» هم اثر تلخی بود و در «پروا» هم ما قصه تلخی را روایت می‌کنیم، درباره مهاجرت، مشکلات اقتصادی، شغل‌های کاذب و… حرف می‌زنیم که ذاتاً تلخ هستند و به طور کل وقتی به سراغ مسائل اجتماعی می‌روید و قرار است دردی اجتماعی را روایت کنید نمی‌توانید از تلخی به طور کامل فاصله بگیرید اما اینگونه هم نیست که بخواهم به مخاطبم اینگونه القا کنم که دنیا همین است. اتفاقاً فیلم با امید همراه است و ما امیدواری آدم‌ها در شرایط سخت را می‌بینیم و عشقی که بین خسرو و پروا وجود دارد هم نمود همین است که دنیا را نباید سیاه و تلخ دید. در فیلم «پروا» کاراکتر اصلی را تلخی و درد احاطه کرده اما او در تلاش است تا معضلات را کنار بگذارد و این تلاش خسرو می‌تواند خود القاکننده نوعی امید باشد.
کارگردان فیلم سینمایی «پروا» درباره شخصیت‌پردازی در این فیلم سینمایی گفت: من هیچ‌وقت در فیلم‌هایم به سراغ آدم‌های مطلقاً خیر یا مطلقاً شر نرفته‌ام و همیشه خاکستری بودن را رعایت کرده‌ام چون همه‌مان خاکستری هستیم و می‌توانیم یک جاهایی در زندگی گناهکار شویم و یک جاهایی در زندگی اتفاقاً به انسانی کاملاً مثبت و خوب تبدیل شویم. من فکر می‌کنم این ویژگی مربوط به همه آدم‌های جهان می‌شود و کسی را نمی‌توان مطلقاً خوب یا مطلقاً بد دانست. اگر گذشته آدم‌هایی که کارهایی خیلی دور از ذهن انجام می‌دهند و به نوعی آن‌ها را به عنوان انسان‌هایی شرور می‌شناسیم را مرور کنیم هم می‌توانیم بخش‌هایی از زندگی‌شان را ببینیم که کاملاً در تضاد با شناختی است که ما از آن‌ها داریم. حتی اگر بخواهیم دلیل رفتارهای شرورانه این افراد را هم بررسی کنیم می‌توانیم ببینیم که بعضاً اتفاقاتی در گذشته آن‌ها را به چنین انسانی تبدیل کرده است. به همین دلیل من فکر می‌کنم شخصیت‌های خاکستری در دنیای سینما شخصیت‌هایی واقعی‌تر و باورپذیرتر هستند.
وی در پایان عنوان کرد: در فیلم «پروا» همه شخصیت‌ها خاکستری هستند و با وجود اینکه ممکن است از آن‌ها رفتارهای نادرستی ببینیم اگر با دقت بخواهیم این رفتارها را مورد بررسی و موشکافی قرار دهیم، می‌توانیم بپذیریم که شاید تا حدی هم آن‌ها به دلیل این رفتارها حق دارند. در این فیلم نبرد خیر و شر نمی‌بینیم، بلکه شاهد نبرد خیر با خیر هستیم. در دنیای واقعی هیچ شخصیتی را نمی‌توان با یک کلمه تعریف کرد و همه انسان‌ها لایه‌های پنهانی دارند که برای شناخت‌شان باید بیشتر و بیشتر به آن‌ها نزدیک شد.
منبع: خبرگزاری ایلنا
