منتقدان ورایتی آثار برگزیده‌شان را از جشنواره کن 2023 انتخاب کردند.

به گزارش فیلم‌نت نیوز، سال گذشته، در بحبوحه محوشدن تدریجی بیماری همه‌گیر کرونا، جشنواره فیلم کن بازگشت رسمی خود را اعلام کرد. امسال اما احساس می‌شود که این جشنواره به شیوه‌ای دیگر برگشته است، زیرا که این دوره یکی از پویاترین دوره های کن در سال‌های اخیر بوده است. فضای جشنواره امسال همچنان آشفته بود، چون که صنعت فیلم- به ویژه بخشی از آن که مربوط به انواع فیلم‌هایی است که در کن اکران می‌شوند- در بحبوحه بازتعریف، بازسازی و شاید حتی تلاش برای نجات خود بود. با این وجود فیلم‌هایی که در جشنواره کن ارائه شدند، می‌توانند ثابت کنند که تنها چیزهایی هستند که این صنعت به آنها نیاز دارد. در اینجا، منتقدان ورایتی یک دوجین از چشمگیرترین فیلم های این دوره جشنواره را انتخاب کرده اند که با آنها آشنا می شویم.

آناتومی یک سقوط

ژوستین تریه، یکی از هفت فیلمساز زن حاضر در بخش مسابقه جشنواره امسال، ژانر آشنایی (درام دادگاهی) را انتخاب کرده و نگاهش را به آن سمت برگردانده است. یک نویسنده ناامید به دلایل مشکوکی می‌میرد و سرنخ‌هایی که همسرش (ساندرا هولر) را متهم می‌کند، به جا می‌گذارد. اما چیزی که تریه را به خود مشغول می‌کند، مرگ شوهر نیست بلکه مرگ ازدواج آن زوج است، به طوری که اغلب احساس می‌شود فیلم در حال استراق سمع لحظاتی است که خیلی صمیمی‌تر از آن است که بتوان آن را با دیگران به اشتراک گذاشت. آیا رابطه هر زوجی در برابر موشکافی‌هایی که درباره این زوج مورد بررسی و کنکاش قرار می‌گیرد، توان مقاومت دارد؟ (پیتر دبروژ)

قلمرو حیوانی

یک بیماری مرموز فرانسه را فرا می‌گیرد و چیزی را در سطح ژنتیکی بروز می‌دهد که باعث می‌شود افراد به موجوداتی دورگه تبدیل شوند. جهش‌ها آهسته و تا حدودی غیرقابل پیش‌بینی هستند: یک نفر ممکن است پرهایش جوانه بزند و ببیند که بازوهایش به بال تبدیل شده‌اند، در حالی که دیگری فلس‌هایش رشد می‌کند و مانند مار می‌خزد. توماس کایلی اینجا یک فیلم ژانر سنتی نساخته، بلکه داستانی را مربوط به سنین بلوغ با پیچ و تاب خاصی به تصویر کشیده است که در آن تخیل ما بیداد می‌کند. (پیتر دبروژ)

باشگاه صفر

جسیکا هاسنر، کارگردانِ فیلم، ترکیبی از کوبریک و کراننبرگ و فیلم‌های «دهکده نفرین‌شدگان» و «سوپراستار: داستان کارن کارپنتر» ساخته تاد هینز را در این فیلم مهیجِ جذاب و بسیار بحث‌انگیز به نمایش گذاشته است. خانم مارکوس (با بازی میا واسیکوفسکا) یک معلم تغذیه در یک مدرسه شبانه‌روزی سرآمد در بریتانیا است که دانش‌آموزانش را به روش‌های «غذا خوردن آگاهانه» تشویق می‌کند. این فیلم در مورد نوع جدیدی از گرایش فکری است؛ افرادی که به دنبال روش‌های افراطی برای مقابله با بیگانگی و اضطراب خود هستند. (اوون گلیبرمن)

مجرمان

فیلم سرقتی هستی‌گرایانه رودریگو مورنو در مدت زمان سه ساعت عجیب و غریب و مبهمش ممکن است شما را متقاعد کند که کار احمقانه این نیست که از روال عادی خود خارج شوید بلکه این است که همیشه به عقب برگردید. با مشخص شدن نیمه دوم زمخت و غیرعادی فیلم، رخدادها با تغییرات جزیی شروع به تکرار می‌کنند و شخصیت‌ها شروع به تکرار ژست‌ها و افکار همدیگر می‌کنند. فیلم مانند شخصیت‌هایش، از کارهای روزمره بی‌خطر به نفع ناشناخته‌های پرمخاطره پرهیز می‌کند. (جسیکا کیانگ)

گدار از گدار

ژان-لوک گدار یک غیر خودی بود که به خودی تبدیل شد، شاعر سینما که خود را به یک سلبریتی مبدل کرد. تمام این تضادها در مستند یک ساعته فلورانس پلاتارتس، که مجموعه‌ای از کلیپ‌های خارق‌العاده را گرد هم آورده، به نمایش گذاشته می‌شود. فیلم‌هایی که گدار سر صحنه فیلمبرداری فیلم‌های کلاسیک دهه ۶۰ خود می‌گیرد، به‌علاوه مجموعه‌ای از مصاحبه‌های تلویزیونی که در آن خودش را نشان می‌دهد. این فیلم با روش سختگیرانه‌ای که در پیش گرفته، ما را دعوت می‌کند تا با شیفتگی به تمام سینمایی که گدار به ما اعطا کرده و اینکه او چه کسی بوده است، نگاه کنیم. (اوون گلیبرمن)

قضیه گلدمن

فیلم «قضیه گلدمن» نمایش خويشتندارانه اما پر انرژی سدریک کان از محاکمه‌ای است که فرانسه را در سال 1976 به چند بخش تقسیم کرد. این فیلم که در بخش دو هفته کارگردانان کن امسال به نمایش درآمد یک بازنگری دقیق از الگوی فیلم‌های درام مربوط به حقوق و قانون است که با اجرای تقریبا بدوی و وحشیانه آریه وورتالتر در نقش گلدمن، فعال سیاسی تعریف و شناسایی می‌شود. (گای لاج)

چطور رابطه داشته باشیم

اینجا فیلمی می بینیم که برای هر نوجوان 16 ساله‌ای ساخته شده که هنوز هویت واقعی خود را پیدا نکرده و همینطور برای هر فرد مسنی است که آن دوره را به خاطر می‌آورد و دلش نمی‌خواهد به آن بچه‌ها بگوید ممکن است این عمل، یک جست‌وجوی مداوم باشد. در مورد عنوان کنایه‌آمیز فیلم هم باید گفت، عنوان اثر هم کنایه‌آمیز و هم آموزنده است. اولین فیلم مالی منینگ‌واکر برای نسل بعد از #جنبش_من_هم در موضوع تربیت و رضایت جنسی، میدان مینی را با دقت نشان می‌دهد. (گای لاج)

قاتلان ماه کامل

بازگویی گیرا و جذاب مارتین اسکورسیزی از یک توطئه بی‌شرمانه در دهه 1920 که مدت زمانی طولانی دارد و البته اصلا کسل‌کننده نیست. فیلم درباره سرقت منابع افراد بومی اوسیج است و البته تمرکز فیلم از کارآگاه ناجی سفیدپوستان به نحوه طراحی و اجرای قتل مجرمان سفیدپوست در طول فیلم تغییر می‌کند. اسکورسیزی فیلم را از منظر جنایتکاران ارائه می‌کند و بیشتر اهالی اوسیج را به بخش‌های اضافی کم اثر تقلیل می‌دهد. لئوناردو دی‌کاپریو هرگز تا این حد نقش‌های تیره و تاریک ایفا نکرده است. او به ما این گستاخی را می‌دهد تا دنبالش کنیم، شخصیت او برای سرقت ثروت همسرش نقشه‌ای به سبک «گس‌لایت» [«چراغ گاز»] می‌کشد. (پیتر دبروژ)

می دسامبر

فیلم لایه‌لایه و بی‌نهایت جذاب تاد هینز بر مبهم کردن خطوط بین یک ستاره هالیوودی (ناتالی پورتمن) و شخصیت واقعی کاراکترش (جولیان مور) که در سن 36 سالگی در رسوایی یک رابطه جنسی با یک دانش‌آموز کلاس هفتمی گرفتار شده است، تمرکز دارد. این فیلم می‌خواهد بداند: آیا بازی کردن در این فیلم در نقشی شبیه به شخصیت مری کی لتورنو واقعا می‌تواند پاسخی باشد به این که چه چیزی باعث رسوایی چنین زنی می‌شود. (پیتر دبروژ)

روزهای عالی

زندگی در تنهایی یک توالت‌شوی توکیویی آرام و خوش‌صحبت ( با بازی کوجی یاکوشو) حول مسائلی می‌گذرد که او را خوشحال می‌کند و کاری که او را رفع‌کننده مشکلات نگه می‌دارد. این فیلم فلسفه روحانی هیجان‌انگیز «زیر آسمان برلین» یا شعر نافذ در مورد ویرانی انسان و فرهنگ در فیلم «پاریس، تگزاس» را ندارد. اما آغوش مهرآمیز و امیدوارکننده فیلم برای موهبت‌های روزمره باز است و این کافی است تا آن را به تازه‌ترین و هنری‌ترین فیلم داستانی وندرس در 30 سال گذشته تبدیل کند. (گای لاج)

 

اشتیاق دودن بوفان

سی سال پس از فیلم «بوی خوش پاپایای سبز»، تران آن هونگ کارگردان فرانسوی-ویتنامی به آشپزخانه سینما برگشته تا نمایش پرشکوهی از پخت و پز غذا را در سطح فیلم‌های «ضیافت بَبِت» یا «مثل آب برای شکلات» داشته باشد. غذا موضوع، هدف و موتور محرک این داستان عاشقانه کوچک اما فریبنده است. فیلمی که تقریبا به طور کامل در یک قصر فرانسوی در اواخر قرن نوزدهم رخ می‌دهد. دو بازیگر اصلی فیلم با نقش‌آفرینی ژولیت بینوش و بنوا ماگیمل عاشق یکدیگر هستند، اما شاید کمی بیشتر از آن عاشق غذا باشند. (گای لاج

منطقه مورد علاقه

درام مربوط به هولوکاستِ جاناتان گلیزر فیلمی فوق‌العاده هولناک، عمیق و گیراست. شخصیت اصلی فیلم رودولف هُوس (کریستین فریدل) یک افسر اس‌اس آلمانی است. ما او و خانواده‌اش را در زمانی طولانی در خانه‌شان مشاهده می‌کنیم، یک ساختمان دو طبقه جادار که به ذات و جوهره خانه‌های بورژوازی شبیه است. با این حال، همانطور که می‌دانیم، خانه درست در طرف دیگر دیوار آشویتس؛ اردوگاه کار اجباری نازی‌ها در لهستان قرار دارد و  هُوس نیز فرمانده است. موضوع تاثیرگذار فیلم، بخش‌بندی و تقسیم شر است. بسیاری از اتفاقات داخل خانه، پیش‌پاافتاده است، اما آنچه در آن طرف در اردوگاه می‌گذرد هرگز خیلی ناچیز و بی‌اهمیت نیست. ما صدای تیراندازی با حالت خفه کن و هیاهوی از فاصله دور را می‌شنویم، صداهایی که هرگز از بین نمی‌روند. ساندرا هولر نقش همسر کاراکتر هُوس را بازی می‌کند که از همه اتفاقات بیرون از خانه‌اش بی‌خبر است و این بی‌خبری تا زمانی است که سبک زندگی‌اش در معرض تهدید قرار می‌گیرد، در این زمان او با خشمی در خور شخصیت کارملا سوپرانو (همسر تونی سوپرانو در سریال «سوپرانوز») از کوره در می‌رود. (اوون گلیبرمن)

نوشته‌شده توسط پیتر دبروژ، اوون گلیبرمن، گای لاج و جسیکا کیانگ

مترجم: محمدامین شکاری

تعداد بازدید: 274